ini program yg sy jalankan sendiri...kaedah ni sy jlnkan dari semasa ke semasa dan bila dirasakan perlu..setelah berkhidmat di dua buah sekolah yg majoritinye anak Melayu...sy dapati yg anak Melayu semakin layu..sy bukan seorg kaunselor...tapi sy percaya dgn berbekalkan ilmu psikologi dan kelas psikologi remaja (subjek pilihan) yg sy ambil semasa di universiti dahulu sedikit sebanyak boleh sy adaptasikan utk melahirkan 'Modal Insan Gemilang' yg sering diwar-warkan suatu ketika dahulu..
walau bagaimanapun, hasil perbincangan dengan beberapa org guru yg mengajar di sekolah bukan majoriti Melayu..perkara yg sama turut berlaku..kesimpulannya..anak remaja sekarang terlalu alpa dan lalai dengan kesenangan yg dimilikinya skrg tidak mengira bangsa dan negara...
anak didik sy lemah dlm chemistry..hampir setiap thn sy buntu mencari cara yg paling sesuai setiap kali mengajar..sy menggunakan approach yg berbeza2 setiap thn..hasilnye..alhamdulillah meningkat..tapi dlm nilai yg kecil...
sepanjang mengajar topic 'chemical & formulae' , sy telah mendedahkan pelajar dgn pelbagai bentuk soalan...dan setiap pelajar diberi bimbingan dr meja ke meja..dr individu ke individu..tetapi hasilnya..kurang memberansangkan..masih terdapat pelajar yg tidak boleh menjawab soalan2 ujian..ada yg x kena ni...
"mungkin soalan aku ssh...mungkin soalan ni aku x bincangkan dlm kelas..tapi bukankah pelajar sepatutnya mengulangkaji..inikan pula kelas pure science..nape x seperti yg diharap ek" sy bermonolog sendiri...
kemudian sy try guna kaedah ini...setiap pelajar perlu berjumpa dgn sy 1 by 1...sy cuba mengorek cerita dr hati ke hati..sambil menyemak fail mereka...sy bersembang dgn santai...ajukan soalan yg mudah2...parent keje ape? dok kat mn? nanti nak keje bidang ape? target tuk final exam brape? kenapa asyik x lulus je?...di awal perbualan selalunya...bebudak ni kurang bercakap dan selepas 5-10min diaorg akan lebih terbuka dan mula bercerita...
setakat ni, alhamdulillah..rasanya sy dah dig down to the root of their problems...xde masalah sgt pun..ya..ade 2-3 org yg nangis masa sesi ni berlangsung...sy pun naik cuak..tapi rupanya nangis sbb menyesal dan sebelum ni xde yg pedulikan emosi mereka...emosi remaja ni very fragile...kadang2 dek krn kurang yg bg perhatian di rumah, mereka rasa terabai dan lost...akhirnya kurang study...x dpt fokus...selebihnya xtau hala tuju..xde cita2 pun ade...harap2 sesi ni jadi wakeup call tuk diaorg...spy berubah ke arah yg lebih positif...amin
i'm always be here my dear students..don't worry k...
masih ada yang sayang....
*parent dan ahli keluarga cuba beri lebih perhatian dan tunjukkan rasa kasih sayang sesama sendiri..kadang2 sayang perlu diucap...
make a different
No comments:
Post a Comment